Deze site is van Clarinda van Lunteren, kunstenares.

 

Personalia

Clarinda is geboren op 27 augustus 1974 en groeide op in een Protestants Christelijk gezin.

Na de HAVO volgde zij de opleiding tot leerkracht basisonderwijs en ging hierna werken in het Speciaal Basisonderwijs. In 2005 rondde zij de bachelor opleiding af tot beeldend therapeut en in 2012 de opleiding Master of Arts Therapies. Zij werkte eerst als leerkracht Speciaal Basisonderwijs, later als beeldend therapeut. Op dit moment is zij werkzaam als hogeschooldocent bij de opleiding Social Work en geeft zij onder andere beeldende lessen.

Clarinda is getrouwd sinds 1995 en samen hebben zij 3 dochters.

 

Kunst, creativiteit en schilderstijl

Al van jongs af aan heeft Clarinda veel affiniteit met kunst en creativiteit. Op de Havo deed zij examen in tekenen en kreeg het advies naar de kunstacademie te gaan. Het liep echter anders, maar ook op de Pabo was tekenen en handvaardigheid favoriet.

Vanaf 1997 ging Clarinda zelf schilderen en in 2002 kreeg zij een eigen atelier.

Haar schilderstijl laat zich omschrijven als figuratief, expressionistisch en experimenteel. Zij voelt zich niet erg verbonden met de kunstwereld, omdat in haar werk schoonheid en evenwicht centraal staat. Daarbij laat ze zich leiden door voor haar inspirerende (vaak expressionistische) kunstenaars en een diversiteit aan materialen, die zij regelmatig toevoegt aan haar schilderijen.

 

Ieder schilderij is een weergave van haar persoonlijkheid en is dan ook sterk autobiografisch. Soms is de boodschap verbonden met haar visie op het leven, soms met haar gevoel en regelmatig is het een vertaling van hoe zij de dingen ervaart. Ook haar Christelijk geloof speelt in de schilderijen een grote rol. Haar leven is nauw verbonden met God en Jezus. Thema's als ontvangen versus geven, liefde en warmte versus eenzaamheid en pijn, maar ook blijdschap en hoop versus verdriet en gemis komen regelmatig terug.

 

"Schilderen betekent voor mij een moment waarin in helemaal bij mezelf kan zijn. Mijn altijd actieve en hardwerkende, alles-willen-snappen-brein houdt zich op dat moment alleen bezig met het schilderij en het bijbehorende creatieve proces. Ik merk dat ik vaak antwoorden schilder op vragen die nog doorlopen moeten worden. Ik kan eigenlijk een beetje zien met welke thema's ik diep van binnen bezig ben. Schilderen is dan meer dan een creatieve uiting van plezier. Het is hard werken, omdat je ogen meedogenloos zijn, als je echt kijkt."

 

(In de laatste alinea is geparafraseerd uit: "Onderweg", Dominicaans tijdschrift voor bezinning, bezieling en beweging. Jaargang 134, herfst 2016, artikel G. Nieuwenburg)